Binnen het huidige ontslagstelsel hebben partijen doorgaans binnen circa twee maanden duidelijkheid over het al dan niet eindigen van de arbeidsovereenkomst. Per 1 juli 2015 hebben werknemers door de Wet Werk en Zekerheid de mogelijkheid tot hoger beroep en cassatie. Dit betekent dat er soms vier rechtsinstanties openstaan. Namelijk (opeenvolgend) het UWV, de kantonrechter, het Hof en de Hoge Raad. Zowel werknemer als werkgever kunnen binnen drie maanden na de beschikking hoger beroep instellen. Het hoger beroep wordt ingesteld door middel van een beroepschrift waarin direct de gronden voor het hoger beroep moeten worden vermeld.

Hoger beroep

Het instellen van hoger beroep schorst de tenuitvoerlegging van de beschikking niet. Met andere woorden: de situatie blijft zoals die is beoordeeld in de beschikking, totdat in hoger beroep anders wordt geoordeeld. Zo zal een werknemer bij toewijzing van het ontbindingsverzoek al werkloos kunnen zijn in de zin van de Werkloosheidswet, aan sollicitatieverplichtingen moeten voldoen en bestaat er al aanspraak op de transitievergoeding.

Toename schikkingen

Met deze wijziging van het ontslagstelsel beoogt de regering de uniformiteit en rechtszekerheid te bevorderen. Bijkomend effect is echter dat het ontslagrecht hierdoor niet eenvoudiger en sneller wordt. Na invoering van de WWZ kunnen ontslagtrajecten jarenlang duren en verkeren partijen al die tijd in onzekerheid. We verwachten dan ook dat in de praktijk vaak voor een schikking wordt gekozen tegen een vergoeding die hoger is dan de transitievergoeding. Zo worden langdurige juridische trajecten voorkomen en blijven de juridische kosten beperkt.

Co-auteur Anneke Nijk levert advies op het gebied van collectief en individueel ontslagrecht. Daarnaast is zij veelvuldig betrokken bij vraagstukken met betrekking tot reorganisaties, medezeggenschap en sociale zekerheidsrecht.