Werknemers die mantelzorg verlenen, hebben gemiddeld meer vermoeidheidsklachten dan niet-zorgende werknemers. In organisaties waar mantelzorg niet of nauwelijks bespreekbaar is met de leidinggevende is de psychische vermoeidheid van mantelzorgers nog groter. Mannen die mantelzorg oppakken, rapporteren vaker dan andere mannen een achteruitgang in hun ervaren gezondheid. Ook leidt mantelzorg tot meer ziekteverzuim, bij zowel mannen als vrouwen.

Nadelige effecten zijn kleiner bij steun leidinggevende en zorgvriendelijke bedrijfscultuur
Sociale steun in organisaties kan de psychische vermoeidheid door mantelzorg verminderen. Veel werknemers bespreken hun mantelzorgtaken niet met hun leidinggevende of vragen geen verlof aan. Hoewel werknemers vaak recht hebben op verlof, durven zij niet altijd naar hun werkgever te stappen. Een zorgvriendelijke bedrijfscultuur en de aanwezigheid van ondernemingsraad of personeelsvertegenwoordiging zijn daarbij van belang. Bovendien zijn veel mantelzorgers niet op de hoogte van verlofregelingen, wat suggereert dat de huidige maatregelingen nog onderbenut zijn.

Uren mantelzorg in Nederland lager dan Europese gemiddelde

In Nederland ligt het aandeel mantelzorgers rond het Europese gemiddelde, maar het aantal uur dat mantelzorgers zorg verlenen (de intensiteit) is relatief laag. Of er in een land veel mantelzorg wordt verleend hangt af van de uitgaven aan de gezondheidszorg. Hoe genereuzer de gezondheidszorg, hoe minder mantelzorg burgers verlenen. Ook familienormen zijn van belang, dat wil zeggen de opvattingen over de verantwoordelijkheid van volwassen kinderen tegenover hulpbehoevende ouders. In Nederland zijn de overheidsuitgaven aan de gezondheidszorg relatief hoog. Familienormen zijn juist minder sterk dan gemiddeld binnen Europa.

Overheidsbeleid komt niet overeen met opvattingen burgers over zorg

De overheid bepleit enerzijds het gebruik van kinderopvang om de arbeidsdeelname van moeders te verhogen, maar legt anderzijds de zorg voor ouderen juist steeds meer bij burgers neer. De uitgangspunten van dit beleid sluiten niet altijd aan bij de voorkeuren van burgers. De meeste ouders willen geen formele kinderopvang voor hun kind (37 procent) of hoogstens voor een paar dagen per week (59 procent). Slechts 5 procent wil hun kind voor meer dan 3 dagen in de formele kinderopvang. Daarentegen vindt twee derde van de Nederlanders de zorg voor hulpbehoevende ouders vooral een taak voor de overheid. De discrepantie tussen de uitgangspunten van het beleid en de opvattingen van burgers duidt op een beperkt draagvlak voor dit beleid en dit staat de uitvoering ervan mogelijk in de weg.