Eigenrisicodrager niet verplicht om ziekengeld ex-werknemer te betalen
De werkgever die eigenrisicodrager is voor de Ziektewet (ZW), is verplicht het ziekengeld te betalen aan de ex-werknemer die op de eerste dag van ziekte bij hem in dienst was. Zo krijgt het van rechtswege eindigen van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd met een zieke werknemer een financieel staartje.
Een monteur treedt op 1 juli 2009 in dienst bij zijn werkgever voor bepaalde tijd. Op 28 september 2009 wordt de monteur ziek. De werkgever laat aan de bedrijfsarts weten dat hij mogelijkheden heeft voor aangepaste werkzaamheden. De bedrijfsarts is van mening dat de monteur volledig arbeidsgeschikt is voor deze aangepaste werkzaamheden. De monteur geeft aan rust te willen hebben en geen aangepast werk te willen verrichten. Op 01 oktober 2009 loopt de arbeidsovereenkomst van rechtswege af.
Eigenrisicodrager
Op 09 november 2009 ontvangt de werkgever bericht van het UWV dat zij het ziekengeld van de monteur als eigenrisicodrager voor haar rekening dient te nemen. Bij brief oordeelt de UWV verzekeringsarts dat de monteur op 30 september 2009 belastbaar is voor het door de werkgever aangeboden aangepaste werk.
De werkgever heeft de betaling van de ziektewetuitkering gestaakt, omdat de monteur onder andere het aangepaste werk niet wilde uitvoeren. De monteur heeft tegen de werkgever een vordering ingesteld op doorbetaling van zijn uitkering.
Aanbieden passende arbeid
De kantonrechter is van oordeel dat vast is komen te staan dat de werkgever aan de monteur aangepaste werkzaamheden heeft aangeboden die door de bedrijfsarts als passend werden gevonden. Gebleken is dat de monteur deze werkzaamheden, zonder geldige reden, niet heeft willen uitvoeren. De kantonrechter is van oordeel dat de monteur geen aanspraak kan maken op uitbetaling van het ziekengeld.
Sector kanton Rechtbank Haarlem, 03 februari 2011, LJN: BP7646
Tip
Leg de gedragingen van de zieke werknemer schriftelijk vast als hij zich niet houdt aan de wettelijke regels bij ziekteverzuim. Hiermee kan het (blijvend of tijdelijk) niet langer uitbetalen van loon dan wel een uitkering worden gerechtvaardigd.