De kantonrechter Rotterdam deed uitspraak over een ontslag op grond van bedrijfseconomische omstandigheden. Een van de werknemers voor wie collectief ontslag was aangevraagd, diende nog tijdens de opzegtermijn een eigen ontbindingsverzoek in (artikel 7:685 BW). Hij voerde aan dat bij ontbinding van zijn arbeidsovereenkomst voor het eind van de opzegtermijn de werkgever hem één bruto jaarsalaris zou moeten betalen.

 

De werkgever stelde zich op het standpunt dat het verzoek van de werknemer niet ontvankelijk was, maar de kantonrechter oordeelde anders: het staat beide partijen te allen tijde vrij een ontbindingsverzoek in te dienen. Omdat de kantonrechter meende dat de beëindiging van het dienstverband voor het risico van de werkgever kwam, kende hij de werknemer de gevraagde vergoeding toe.

 

Kennelijk onredelijk ontslag

Een andere weg die de werknemer had kunnen bewandelen, is die van het kennelijk onredelijk ontslag (artikel 7:681 BW). Deze procedure is een bodemprocedure en kan daarom al snel enkele jaren in beslag nemen. Bovendien lopen bij een dergelijke procedure ook de kosten hoog op. Uit de uitspraak van de rechter in Rotterdam blijkt dat de werknemer dus ook op kortere termijn een vergoeding toegewezen kan krijgen door voor het einde van de arbeidsovereenkomst ontbinding te vragen. De kantonrechter moet dan beoordelen of hij het verzoek toewijst en of hij hieraan een vergoeding verbindt.

 

Tip

Een werknemer die geen ontslagvergoeding krijgt kan ook via een kortere weg dan een procedure op grond van kennelijk onredelijk ontslag een vergoeding vragen, namelijk door nog tijdens de opzegtermijn zelf een ontbindingsverzoek in te dienen.

 

Kantonrechter Rotterdam, 26 juni 2008, LJN: BD 5626