In de praktijk zal de werkgever de hierover verschuldigde heffing voor haar rekening nemen en dit loonbestanddeel aanwijzen als eindheffingsbestanddeel onder de werkkostenregeling. Indien en voor zover de werkgever geen vrije ruimte meer heeft zal dit betekenen dat een aanvullende heffing van 80% is verschuldigd over de premie, ergo de verzekering zal in dat geval 80% duurder worden.

Kennelijk is de redenering van de fiscus dat de verstrekking van een aansprakelijkheidsverzekering vergelijkbaar is met de gratis maaltijd in de bedrijfskantine, omdat de bestuurder of commissaris deze kosten anders privé had moeten maken.

Onevenwichtig resultaat

Het standpunt van de Belastingdienst wordt ronduit bizar als we het aanhouden tegen de uitspraak van de Hoge Raad uit 2000. Een (onverzekerde) commissaris was met succes aansprakelijk gesteld door de curator van een failliete vennootschap. De schadevergoeding die de commissaris had moeten betalen, werd door de Hoge Raad aangemerkt als negatief loon, de betaling kwam daarom integraal in aftrek.

Het standpunt van de Belastingdienst geeft dan ook een onevenwichtig resultaat – premie belast; uitkering door de verzekeraar onbelast; betaling door de bestuurder/commissaris van de schade aftrekbaar als negatief loon. Dat is een fiscale incentive voor onbehoorlijk bestuur!

Nadelen

Als u het mij vraagt: geen houdbaar standpunt; de verzekeringspolis biedt een dekking tegen nadelen verbonden aan de functie van bestuurder of commissaris. Het voorkomen van nadelen uit de dienstbetrekking is niet hetzelfde als het genieten van voordelen. De verstrekking c.q. vergoeding van een aansprakelijkheidsverzekering die uitsluitend risico’s dekt in de uitoefening van de functie, ligt naar mijn mening dan ook geheel buiten de loonsfeer. Loon ziet op voordelen genoten uit de dienstbetrekking, niet op de voorkoming van nadelen.