Bob Dijksma

De werkkostenregeling (WKR) heeft werkgevers heel wat kopzorgen gekost. Niet omdat de regeling nu zo ingewikkeld is, maar omdat er zóveel verhalen over de ronde deden. Toch klopt lang niet alles wat over de WKR is verteld. Wilt u de WKR goed kunnen benutten, voor uw organisatie en de werknemers? Dan moet u de feiten van de fabels kunnen onderscheiden!

Veel HR-professionals zijn huiverig om de vrije ruimte in de werkkostenregeling (WKR) volledig te benutten. Al die vergoedingen en verstrekkingen moeten immers ook betaald worden. Dat is echter een misvatting. Door loon uit te ruilen voor vergoedingen, betaalt de werkgever niets. Wel dragen werkgever én werknemer flink minder belasting en premies af. Zo levert de WKR dus letterlijk geld op!

Gerichte vrijstellingen in de werkkostenregeling (WKR) bieden fiscaal voordeel voor specifieke voorzieningen. Zo blijft de vrije ruimte beschikbaar voor andere vergoedingen en verstrekkingen. Voor de vrijstellingen gelden wel diverse regels. Én de werkgever krijgt te maken met het veelbesproken noodzakelijkheidscriterium. Lastige fiscale puzzel of uitgelezen kans op fors belastingvoordeel?

De regels voor het vergoeden van parkeerkosten zijn onder de werkkostenregeling veranderd. In de media is de noodklok al geluid: de werkgever zou fors meer moeten gaan betalen. Maar is dit ook zo? Dat is vaak niet nodig als de werkgever creatief omgaat met alle mogelijkheden binnen de WKR. Bovendien bieden de nieuwe regels kansen om gezond en milieuvriendelijk vervoer te stimuleren.

Het moment is eindelijk daar: vanaf 1 januari 2015 moeten alle werkgevers overstappen op de werkkostenregeling (WKR). Dit betekent het einde van de fietsregeling zoals we die kennen. De protesten waren de afgelopen maanden niet van de lucht. De ‘fiets van de zaak’ is immers onverminderd populair. Toch is het gemor voorbarig. Het doek valt namelijk nog lang niet voor de fiscaal voordelige fiets. Sterker nog: de WKR biedt juist kansen voor een fietsplan op maat.