Zieke werknemer in het buitenland: wie controleert dat?
Als werkgever is het belangrijk om heldere en duidelijke regels te stellen over hoe te handelen bij ziekte tijdens verblijf in het buitenland, zodat werknemers weten wat van hen verwacht wordt in dergelijke situaties. Dit kan juridisch getouwtrek bij voorbaat voorkomen.
Een uitspraak van de Rechtbank Haarlem ter illustratie. Een werknemer keert na afloop van zijn vakantie wegens ziekte niet terug naar Nederland. Bij herhaling weigert hij gehoor te geven aan verzoeken van de werkgever om zich in Nederland te laten controleren door de bedrijfsarts. De werknemer stelt dat hij door zijn ziekte niet in staat is om te reizen. De rechter ontbindt de arbeidsovereenkomst wegens een verstoorde arbeidsrelatie en oordeelt dat de ontstane vertrouwensbreuk is te wijten aan de werknemer.
De betreffende werknemer was in dienst bij KLM. Op de arbeidsovereenkomst is de KLM CAO van toepassing. Daarin is onder meer bepaald dat, in geval van ziekte bij verblijf in het buitenland, de werknemer naar Nederland moet terugkeren zodra hij daartoe in staat is.
Non-actief
De werknemer heeft van 5 tot 26 juli 2010 verlof opgenomen om zijn in Portugal wonende gezin op te zoeken. Op 26 juli 2010 heeft hij zich vanuit Portugal ziek gemeld wegens een val van een hooiwagen. Nadat twee Portugese artsen in opdracht van KLM hadden geconstateerd dat de werknemer in staat was naar Nederland te reizen, heeft KLM de werknemer meermaals gesommeerd terug te keren.
Omdat de werknemer dit stelselmatig bleef weigeren, heeft de werkgever hem op non-actief gesteld en aangekondigd een ontslagprocedure te starten. Direct na ontvangst van dit bericht is de werknemer naar Nederland teruggekeerd en is een kort geding voor wedertewerkstelling gestart. De werknemer heeft in eerste instantie gelijk gekregen van de rechter, waarna hij weer tot het werk moest worden toegelaten.
Ontbinding zonder vergoeding
In de ontbindingsprocedure die daarop volgde, is de arbeidsovereenkomst echter alsnog ontbonden. De rechter in Haarlem (3 maart 2011) oordeelde dat onvoldoende was komen vast te staan dat de werknemer niet kon reizen en ontbond de arbeidsovereenkomst zonder vergoeding.
Bij zijn beslissing is meegewogen dat de werkgever veel geduld met de werknemer heeft gehad en dat het derhalve op de weg van de werknemer had gelegen zijn standpunt dat hij niet terug kon reizen met voldoende medische informatie te onderbouwen.
