Door de maatregel wordt er geregeld dat werkgevers in alle gevallen ten minste drie jaar bij het UWV verzekerd moeten zijn. Na deze periode moeten zij toestemming krijgen om weer eigenrisicodrager te worden. Dit betekent dat werkgevers die per 1 januari 2016 de publieke verzekering bij UWV instromen pas per 1 januari 2019 opnieuw eigenrisicodrager kunnen worden. Deze werkgevers betalen vanaf 1 januari 2017 nog minimaal twee jaar de meer marktconforme premie.

Negatieve markteffecten voorkomen

Door de nieuwe maatregel wordt de hybride markt voor WGA-verzekeringen gered.  Volgens Daniel Rijnbeek managing consultant van Aon kan dit nadelig zijn voor werkgevers die in 2015 zijn teruggekeerd naar het UWV: “Het lijkt erop dat zij nu verplicht tot en met 31 december 2017 bij het UWV moeten blijven. Dat kan nadelig zijn, omdat er op 1 januari 2017 een drastische stelselwijziging plaatsvindt als de WGA-flex en WGA-vast worden samengevoegd.” 
Volgens Rijnbeek had de ontstane onduidelijkheid bij werkgevers voorkomen kunnen worden.“Wij hebben de nadelige markteffecten van een eenjarige overstap naar het UWV al voor de zomer kenbaar gemaakt bij het ministerie. Wij zijn blij dat de minister uiteindelijk toch gehoor geeft aan signalen uit de markt waardoor het nu mogelijk blijkt de negatieve effecten te voorkomen.” aldus Rijnbeek.

Hybride stelsel

Door wijzigingen in de financiering van arbeidsongeschiktheidsverzekeringen die de minister voor de zomer aankondigde, bleek het voor veel werkgevers aantrekkelijk om voor een jaar een publieke WGA-verzekering af te sluiten. Zouden zij na dat jaar terugkeren naar de private markt, dan hadden zij de lasten die zij in dat jaar opbouwden achter kunnen laten bij het UWV. Een massale overstap van een jaar zou de ondergang zijn van het hybride financieringsstelsel. Grote werkgevers zouden mogelijk tot miljoenen euro’s kunnen besparen, terwijl dit voor verzekeraars mogelijk reden zou zijn om uit de WGA-markt te stappen,” vertelt Rijnbeek