In het essay worden de mogelijke effecten besproken van het verlengen dan wel verkorten van de formele werkweek. Hoewel daar veel van werd verwacht met het oog op de m/v-verdeling van zorg, blijkt het effect in de praktijk waarschijnlijk verwaarloosbaar. Met name vrouwen kiezen het vaakst voor deeltijdbanen. Dat dit hun economische zelfstandigheid niet ten goede komt, is voor hen minder belangrijk. In de praktijk gaan de zorgtaken voor.

Wel doorslaggevende factoren

Het blijkt dat andere factoren dan de (formele) werkweek bepalender zijn bij de verdeling van zorg tussen mannen en vrouwen. Patronen tussen mannen en vrouwen, het feitelijk gekozen aantal uren dat men al werkt en zorgt, de bestaande balans tussen inkomen en zorg en de al ervaren mantelzorgverplichtingen hebben veel meer invloed op de omvang van het gekozen dienstverband.

Geen wettelijke aanpassing arbeidsduur

Het essay is geschreven op verzoek van het ministerie van SZW. De minister heeft in het Begrotingsakkoord 2014 beloofd te laten onderzoeken of en in hoeverre aanpassing van de arbeidstijd gunstige effecten heeft op de structurele werkgelegenheid. Op 23 april vergadert de Tweede Kamercommissie van SZW over het arbeidsmarktbeleid. Dan zal het ministerie aangeven dat het, mede op basis van de uitkomsten van dit essay, niet wenselijk vindt om de wettelijke arbeidsduur aan te passen. In plaats daarvan wil het ministerie liever mogelijkheden tot maatwerk bieden. Bijvoorbeeld door het wetsvoorstel Modernisering dat werkgevers en werknemers flexibeler gebruik laat maken van verlofmogelijkheden en passende afspraken over arbeidsduur. Dit vergroot de kans op mogelijkheden voor het combineren van arbeid en zorg.