Een taxichauffeur is voor 12 uur in dienst van een taxibedrijf. Daarnaast is zij oproepkracht voor losse taxiritten. Zij procedeert al een tijd over het loon waarop zij recht heeft voor die losse taxiritten. De Hoge Raad haalt direct de Wet Flexibiliteit en Zekerheid met de bijbehorende toelichting en wetsgeschiedenis aan. Daarin is bepaald dat een oproepkracht recht heeft op drie uur loon per oproep als de totale overeengekomen arbeidsduur minder is dan 15 uren per week en de tijden waarop gewerkt wordt niet duidelijk zijn vastgelegd. Dat is bij de taxichauffeur aan de orde. 

Elke oproep levert drie uur loon op

Elke oproep na een na een werkonderbreking, die niet als reguliere werkpauze geldt, moet worden aangemerkt als een nieuwe oproep met de gegarandeerde beloning van drie uren. Het kan zo zijn dat daardoor een werknemer uren dubbel uitbetaald krijgt. Dat vloeit voort uit de beschermende strekking van de betreffende wettelijke bepaling. Deze dient namelijk te bevorderen dat de werkgever het werk zodanig inricht dat de werknemer niet meerdere malen per dag voor telkens een korte periode wordt opgeroepen. En als dat wel aan de orde is, dan moet de werknemer worden gecompenseerd voor de daarmee gepaard gaande onzekerheid.

In de situatie die aan de orde was werd de chauffeur op bepaalde dagen 6 keer opgeroepen; werkte in totaal 7,5 uren waar 12 uur loon tegenover stond. Volgens de Hoge Raad had zij echter een aanspraak op 18 uren loon (8 x 3).

Hoge Raad, 3 mei 2013, LJN: BZ2907

Tip

Bovenstaande loonaanspraken kunnen worden vermeden door te werken met duidelijke roosters, die tijdig bekend worden gemaakt en op dezelfde manier zijn opgesteld als roosters voor werknemers met grotere dienstverbanden. Of met een contractuele afspraak waarin concreet wordt benoemd wanneer er wordt gewerkt. Dat kan minder zijn dan drie uur per dag.