Een feedbackcultuur is flauwekul
De mens is een conformistisch wezen. Bij HR werken mensen. Voelt u hem aankomen? Ja, te vaak blaten wij mee met de HR-clichés zonder na te denken wat we nu eigenlijk zeggen. Coachend leiderschap is daar een voorbeeld van.
Zie mijn blog Een leider kan niet coachen, nooit
De laatste tijd hoor ik veel van uw HR collega’s spreken over de wenselijkheid van een ‘feedbackcultuur’. Terug van weggeweest. Een feedbackcultuur is een mooie droom van krachtige professionals die elkaar scherp houden en zo voortdurend verbeteren. Dream on baby.
In de praktijk ben ik in mijn 30 jaar beroepspraktijk nog nooit een feedbackcultuur tegen gekomen. Wel mensen die zich beroepen op een gewenste feedbackcultuur om zo andere mensen te beledigen. Is het u wel eens opgevallen dat in elke groep 10% van de mensen enthousiast is over die zogenaamde feedbackcultuur? Natuurlijk allereerst de manager zelf, daarnaast een aantal dominante figuren die hun bemoeizucht maar al te graag verpakken in feedback. Managers zijn zelf dol op feedback. Het is hun gelegitimeerde manier om zich met andermans werk te bemoeien. (Én om zichzelf superieur te voelen.)
Wees eerlijk. De mens is niet gebouwd op feedback. Feedback is bijvoorbeeld nooit complimenteus. Als iemand ons een compliment geeft zien we dat nooit als feedback. Feedback is kritiek: je hebt iets niet goed gedaan en ik zal het je zeggen ook. We hebben netjes geleerd op te zitten en pootjes te geven: “dankjewel voor je feedback, ik ga er iets mee doen.” Maar laten we wel zijn, diep in je hart denk je: “volgende keer pak ik jou.”
90% van de mensen lijdt onder feedback. Ze zijn te weinig zelfverzekerd, ze zijn van nature introvert, ze voelen zich onder aan de pikorde staan. Die mensen worden niet beter van feedback, die mensen worden angstiger en onzekerder van feedback.
Ik pleit voor feedask. Op een veilige manier bij andere (vertrouwde) mensen onderzoeken hoe je handelen overkomt. Moedig mensen bijvoorbeeld aan om complimenten te bevragen. Complimenten doen wij vaak af met: “ach, zo moeilijk was het niet” of “nou, ik rommel ook maar wat aan.” Terwijl een compliment een goudmijn van informatie bevat. Het is een getuigenis van jouw succesvol handelen. Bevraag daarom altijd een compliment. Waaróm vond je het dan goed? Wat maakte dat jij enthousiast werd? Zo leer je waar je werkelijk effectief bent. Zo leer je beter en mooier te worden.
HR is er om mensen te helpen groeien. Dat doen we niet door gedachteloos achter de nieuwste hype aan te rennen. Zeker niet als die hype vooral slachtoffers maakt.
