Volgens onderzoek is het mogelijk om honderdduizenden banen te realiseren. Daartoe moet dit of het volgende kabinet snel werk maken van fiscale maatregelen om dergelijke banen te scheppen. Dat stelt directeur Harry van de Kraats van werkgeversvereniging AWVN.

Volgens Van de Kraats is het scheppen van honderdduizenden banen op korte termijn mogelijk. “Door belastingmaatregelen kunnen vele tienduizenden banen ontstaan in markten die nu door hoge kosten van arbeid nauwelijks rendabel te bewerken zijn door ondernemingen. We hebben de afgelopen jaren door onze inspanningen rond de Participatiewet geleerd dat je door de bril van de ondernemer moet kijken en dat er dan ruimte ontstaat voor nieuw werk. Computerhulp aan huis, betaalde ouderenzorg in plaats van mantelzorg, een buurtwacht, de conciërge terug, de piccolo terug. Er ontstaan ook nieuwe mogelijkheden om productiewerk dat eerder verdween, bijvoorbeeld naar het buitenland of door bezuiniging, te laten terugkeren.”

Betere voorwaarden

Volgens Van de Kraats kan door betere voorwaarden voor banengroei een belangrijke bijdrage worden geleverd aan het oplossen van problemen aan de onderkant van de arbeidsmarkt, waar een groep flexwerkers met kleine contracten nu lage inkomens verdient. Ook de problemen die een groeiende groep middelhoog opgeleiden ondervindt, bijvoorbeeld de vele mensen die bij financiële instellingen overbodig zijn geworden, worden verlicht.

Lijst met ideeënen maatregelen

Het scheppen van banen is onderdeel van een lijst met ideeën en maatregelen die Van de Kraats tijdens zijn congres presenteert. Die lijst wil Van de Kraats gebruiken in het overleg tussen kabinet, vakbonden en werkgevers.

Lange termijn

Van de Kraats zegt te streven naar een ‘nieuwe coalitie’ om de sociaal-economische problemen te lijf te gaan. “Daarvan moeten natuurlijk kabinet, vakbonden en werkgeversverenigingen uitmaken, maar zo mogelijk ook vertegenwoordigers van de nieuwe maatschappelijke initiatieven die nu overal op regionaal en lokaal niveau ontstaan. Belangrijk is wel dat iedereen bereid is om over de korte termijn en over de nabije belangen heen te kijken. We kunnen er voor kiezen om klein reparatiewerk te doen, maar we kunnen ook voor een groot plan gaan. Onze voorkeur ligt bij het laatste: voor de lange termijn en voor een algemeen belang – en dat is een rechtvaardige samenleving waarin ondernemingen goed gedijen en waarin de bevolking welvarend en gelukkig is. Als dat niet lukt, wordt het pleisters plakken.”