Management, HR en managementdenkers zoals ikzelf, allen zingen wij de hoogmis over de flexibilisering van de maatschappij. ‘Scrum’, ‘ZZP’, ‘intern ondernemerschap’ en de ‘innovatieve, lerende organisatie’ vormen samen de catechismus van een nieuwe glorieuze toekomst.
Gedrag in je organisatie veranderen, betekent dat medewerkers gericht aan de bak moeten. Daar zit doorgaans weerstand op. Op de bank kijken naar iemand die de Mont Ventoux op fietst, leuk! Zelf zwoegend naar boven? Non, merci!
Als het gaat om de stakeholders die betrokken zijn bij de selectie van een HR-oplossing, worden er doorgaans vier doelgroepen of persona’s onderkend: de HR manager/directeur, de HR Business Partner, de HR-professional en natuurlijk de medewerker zelf. Er is echter nog een vijfde rol die vreemd genoeg haast nooit wordt genoemd: de Business Controller. Is de controller daarmee het vijfde wiel aan de wagen? Of zijn er redenen om de controller uit de schaduw te halen bij het selecteren van een nieuwe HR-oplossing?
Wat ambiëren we met Duurzame inzetbaarheid? Dat werknemers in hun arbeidsleven doorlopend over daadwerkelijk realiseerbare mogelijkheden alsmede over voorwaarden beschikken om in huidig en toekomstig werk met behoud van gezondheid en welzijn te (blijven) functioneren.
Geld in de vorm van salaris is niet de enige beloningscomponent waar medewerkers blij van worden. Als werkgever kun je niet alleen vertrouwen op het uitbetalen van “Cash geld” of het toekennen van een standaard loonsverhoging. Juist en vooral in deze tijden van beperkte loonsverhogingen is het zaak om goed na te denken waar de toegevoegde waarde van belonen zit.
Je nieuwe medewerkers zijn het goud in je organisatie. Ze kijken met een frisse blik en geven extreem waardevolle input. Als we kijken naar de relevante stakeholders met wie een nieuwe werknemer tijdens de inwerkperiode te maken krijgt zijn er in elk bedrijf vier belangrijke sleutelfiguren of afdelingen. Recruitment, HR, de directe collega’s en de leidinggevende.
Moet ik ook eigenrisicodrager worden voor de Ziektewet en WGA? Het verbaast mij niets dat ik deze vraag steeds vaker krijg. Werkgevers horen van alle kanten dat eigenrisicodragerschap (ERD) dé manier is om de kosten van arbeidsongeschiktheid en verzuim te beperken. Die kosten stijgen razendsnel. Werkgevers zijn er op dit moment gemiddeld zo’n 6% van hun loonsom aan kwijt.
Onlangs liet de Inspectie SZW weten dat er 131 boetes uitgedeeld zijn aan uitzenders en inleners, met een totaal boetebedrag van €1,3 miljoen. Een lekkere cashcow voor de inspectie, een grote kostenpost voor de betreffende organisaties. Ondanks dat het bij veel bedrijven goed gaat, laat de Inspectie SZW weten dat bij 33 procent van de inspecties overtredingen worden geconstateerd. Veel van deze overtredingen hebben te maken met de Arbeidstijdenwet. Hoe voorkom je dat je (onbewust) de wet niet naleeft?
Een deelnemer die me altijd is bijgebleven is Peter. Toen hij mijn training Praktisch leidinggeven op de werkvloer binnenstapte zag ik meteen: die is gestuurd, die heeft er helemaal geen zin in. Toch lukte het om hem om te krijgen.
Door de aanhoudende vergrijzing en veranderingen in de zorg wordt het zorgen voor een naaste steeds meer de norm. Momenteel combineert bijna 1 op de 5 Nederlandse werknemers werk met mantelzorg. Dit aantal zal in de toekomst alleen maar stijgen. Deze ontwikkeling heeft niet alleen impact op werknemers, maar ook op werkgevers. Daarom is het tijdig investeren in een mantelzorgvriendelijke organisatie ook vanuit werkgeversoogpunt verstandig.
In deze live online masterclass van een halve dag leer je hoe je een dossier opbouwt en een specifiek verbeterplan opstelt bij disfunctioneren van een medewerker. Inclusief wettelijk kader ontslagbeoordeling