De uitspraak 'Ik wens je veel personeel' komt niet helemaal uit de lucht vallen. Medewerkers kunnen nu eenmaal (langdurig) ziek worden of plotseling weggaan. Dan heb je als werkgever een behoorlijk probleem waar je misschien vaak wakker van ligt. Los van alle hoofdbrekens kost het ook een hoop geld. Allemaal gedoe waar je niet op zit te wachten. Gelukkig kan het ook anders! Hoe? Dat lees je in deze blog.
In mijn studententijd heb ik een jaar in een wedstrijdacht mogen roeien. Naast kracht en ervaring, was het een voordeel als alle 8 een zelfde lengte en postuur hadden. Met mijn lengte was ik zeker niet een voor de hand liggende kandidaat. Toch werd ik gekozen. Dan kan je je afvragen: waarom nam de coach het risico dat diegene mee zou kunnen komen? Het antwoord was: data.
Als data-analist analiseer ik regelmatig data van medewerkerstevredenheidsonderzoeken (MTO). Meestal eindigt een MTO met de vraag of medewerkers nog vragen of opmerkingen hebben. Een veelgelezen antwoord is dat medewerkers vragen om terugkoppeling van de resultaten. Dit is logisch. Je vult iets in als medewerker in de hoop dat het gelezen wordt en dat er iets wordt gedaan met de feedback die je geeft.
Soms ruik je het in de lucht: het hoogtepunt van de hype is voorbij. Ik voelde dat ineens bij de term ‘agile’. Niet dat we weer terug gaan naar ouderwetse afdelingen en een baas die ons zegt wat we moeten doen. De term is echter over zijn hoogtepunt heen. Een tijd moest alles ‘agile’; agile organisaties, agile leiderschap, agile teams, agile medewerkers.
Een vereniging voor personeelsmanagement en organisatieontwikkeling is op zichzelf een logische wenselijkheid voor professionals in het HR-veld die zichzelf serieus nemen. Die vereniging is er, maar is de laatste jaren qua ledental stevig afgekalfd. De vraag is waardoor de NVP, want daar heb ik het over, niet de aantrekkingskracht heeft die je op zichzelf van zo’n vereniging zou mogen verwachten. Een simpel antwoord is niet te geven, maar uit eigen waarneming kan ik wel wat elementen noemen.
Tijdens mijn coaching-sessies kom ik de meest uiteenlopende varianten van gedoe tegen. Wat het gedoe ook is, het heeft altijd dezelfde kenmerken: het kost een hoop tijd en energie.
Mensen zijn gewoontedieren. Maar liefst 40% van ons gedrag wordt bepaald door gewoontes, want op die manier gebruiken onze hersenen zo min mogelijk energie en werken ze zo efficiënt mogelijk. Dat betekent trouwens ook dat ons brein eigenlijk helemaal niet zo dol is op het aanleren van nieuwe dingen. We hebben onze wilskracht nodig om iets nieuws te leren en die bron is helaas niet onuitputtelijk.
Een veel gehoorde term binnen het arbeidsrecht de laatste tijd is ‘platformarbeid’. Maar wat wordt nu precies verstaan onder platformarbeid? En hoe moet deze vorm van arbeid worden gekwalificeerd? Gaat het om zelfstandigen? Of zijn het werknemers? En wie is dan de werkgever? Hoe gaan andere landen in Europa om met platformwerk? En ten slotte: wat zijn de te verwachten gevolgen van deze vorm arbeid voor de toekomst?
De strijd om toptalent neemt steeds meer toe en dus kan een sterk employee benefits programma de doorslaggevende factor zijn in het succesvol aannemen en vasthouden van nieuwe talenten. Met name millennials verwachten meer van hun werkgever dan vorige generaties. Maar in plaats van een standaard one size fits all-pakket, hebben millennials het wat, wanneer en hoe het liefst zelf in de hand.
Na decennia waarbij we vanuit HR uiterst terughoudend waren om cijfers te koppelen aan ons vakgebied, is de verleiding groot om mee te gaan in de huidige data-hype. Maar we moeten ook weer niet doorschieten in de richting van datagedreven/data-driven HR. Daarom een pleidooi voor databedreven HR.
