Veel adviseurs en ervaren managers zullen het herkennen. Er wordt een reorganisatie voorgesteld en (vooral) oudgedienden beginnen te mopperen: “Zo was het tien jaar geleden ook en toen moesten we zo nodig de andere kant op veranderen”. In dit artikel wordt uitgelegd waarom opnieuw herstructeren of “pendelen” tussen verschillende organisatiestructuren voor veel organisaties de meeste waarde oplevert.
Bedrijven sturen steeds vaker op prestaties. Voor (groepen) medewerkers die het 'goed doen' wordt een variabele beloning in het vooruitzicht gesteld. Haast elke organisatie doet er aan mee. Tweederde van de medewerkers in Nederland ontvangt wel één of andere vorm van prestatieafhankelijke beloning. Tegelijkertijd lijkt de publieke opinie zich tegen bepaalde vormen van variabele beloning te keren. De bonus is hiervan een voorbeeld. Het idee achter variabele beloning is dat het medewerkers motiveert om altijd de best mogelijke prestatie te leveren. Maar is dat wel waar? Wat doet variabele beloning eigenlijk met medewerkers? Tijd voor reflectie aan de hand van een paar prikkelende stellingen.
Goede ingrediënten zijn onmisbaar aan een lekkere maaltijd. Liefst zo puur en authentiek mogelijk en vooral niet onrijp of te zuur. Toch is daar niet alles mee gezegd. De ultieme smaaksensatie zit ‘m in de juiste combinatie. Diezelfde logica is van toepassing op het succes van de samenwerking tussen werkgever en werknemer. Misschien is het daarom niet verwonderlijk dat naast HR, koken een van mijn passies is. Toen ik vorige maand mijn zinnen zette op een uitgebreide rijsttafel, viel de overeenkomst tussen HR en koken voor mij op z’n plek.
