Dat betekent niet dat de betrokkene dadelijk aan het werk moet; het betekent wel dat er een plan en een planning gemaakt moet worden. Verzuim is dan een uitweg, die echter al snel deel zal uitmaken van het probleem. Soms zijn de gebeurtenissen in het leven van een werknemer zo aangrijpend, dat zijn werkgever en ook andere managers hem uit medeleven willen ontzien. Het is zo goed voorstelbaar welke klap iemand te verwerken krijgt, dat een werkgever besluit niet de werkhervatting aan de orde te stellen. Toch ontstaat juist daardoor een groot risico van langdurig verzuim. Er is immers sprake van een forse verstoring van de balans belasting/belastbaarheid en er zijn weinig mogelijkheden voor de werknemer om de balans te herstellen. Achteraf bezien is het dan maar de vraag in welke mate iemand geholpen is door het begrip van zijn werkgever. In veel gevallen had immers juist de collegiale omgeving op het werk een sociale steun kunnen zijn.
In het volgende geval zien we hoe juist gebruik is gemaakt van deze functie die werk kan hebben.

Voorbeeldcasus: Ruimte voor je verdriet

Mevrouw J is medewerkster bij een thuiszorgorganisatie. Zij heeft recent haar echtgenoot verloren. De kinderen zijn het huis uit. Zij heeft zich ziek gemeld. Twee weken na de crematie geeft zij aan weer aan het werk te willen. Zij is nog wel erg verdrietig maar thuis 'komen de muren op haar af'. Van diverse kanten krijgt zij echter het advies niet voor haar verdriet weg te lopen en vooral thuis te blijven. Gehoorzaam doet zij wat gezegd wordt, maar ze merkt dat ze zich alleen maar slechter gaat voelen. Tegen de adviezen in hervat zij toch. Zij ervaart veel steun van de cliënten waarvoor zij werkt en voelt zich weer nuttig. Een jaar later, wanneer ze terugkijkt op haar ervaringen, geeft zij aan dat het hervatten van het werk haar verdriet niet minder heeft gemaakt, maar dat zij daardoor in staat was een beter evenwicht te bereiken. Dat zij functioneerde als werkende vrouw en niet meer alleen werd aangesproken als rouwende weduwe, gaf haar juist de kracht om door te zetten.

Stel OEN-vragen

Het is duidelijk dat niet iedereen zijn verdriet beter verwerkt door snel het werk te hervatten. Het is ook begrijpelijk dat de werkgever deze situatie lastig vindt. Uitkomst biedt het stellen van open, eerlijke en neutrale vragen. Waaraan heeft betrokkene zelf behoefte? Wanneer dat helder is, dan kan de werkgever daarvan uitgaan. Er is dan in ieder geval een dialoog op gang gekomen. Vaak zie je dat de werknemers en collega's er direct van uitgingen dat de betrokkene niet inzetbaar zou zijn, zonder dit ook maar te vragen. Anderzijds wordt vaak niet geaccepteerd dat mensen door verdriet overmand zijn vanwege het overlijden van een persoon die géén familie is. Ook dit vooroordeel staat het stellen van open, eerlijke en neutrale vragen in de weg. Wat te denken van iemand die een ernstige, dodelijke ziekte als kanker heeft? Moeten we die niet gewoon met rust laten? Wat als die situatie wel een hele tijd kan duren? Wanneer we goed kijken, zien we dat ook onder die omstandigheden mensen het vaak als belangrijk ervaren nog te blijven werken. Het alternatief is dus: in gesprek gaan met de werknemer en erachter komen wat hij zelf wil.