Er was een tijd dat HR zichzelf profileerde als een soort professionele winkel. Het ontwikkelde een aantal ‘HR-producten’ die voor de klanten beschikbaar werden gesteld. Van een menukaart met opleidingen, exitprotocolletjes en gestandaardiseerde management development wasstraatjes. Het ideaalbeeld leek wel te zijn dat klanten de HR-winkel gulzig zouden betreden en daar de kartonnen dozen met schitterende HR-oplossingen gretig zouden afnemen. Dat was in een tijd dat we dachten dat organisaties eigenlijk machines waren die je alleen zo fijn mogelijk moest afstellen. Organisaties stonden bol van de procesverbeteringen en optimalisaties. HR optimaliseerde lekker standaard mee.

Schakels

Ik ben soms verbaasd op hoeveel HR-afdelingen nog steeds gedacht wordt dat als hun producten maar professioneel genoeg zijn ze daarmee ook serieus worden genomen. Het tegendeel is natuurlijk waar. Als HR iets is dat je kunt standaardiseren dan word je zelf gestandaardiseerd behandeld. Het productdenken van HR ontstond vanuit een spreadsheetwerkelijkheid. Waarbij professionals personen met competenties werden en ontslag ‘een HR-technisch probleem’. Het resultaat was organisaties waarbij mensen als schakels behandeld werden en allemaal dezelfde typetjes aangenomen werden. Van diversiteit kun je namelijk moeilijk een HR-product maken.

Projectmatig werken

De toegevoegde waarde van medewerkers zit al lang niet meer in het keurig passen in het systeem. De hedendaagse professional levert zijn toegevoegde waarde vooral in projectmatig werken. Dat is een uniek en eenmalig proces dat je niet kunt standaardiseren. Om te voorkomen dat we te grote dode hoeken hebben zijn we er achter gekomen dat veel verschillend denkende mensen met elkaar moeten samenwerken. Dat je die mensen niet voortdurend moet controleren maar vooral moet vertrouwen. En, heel bijzonder, dat elk mens eigenlijk net weer iets anders is.

Invoelend

Door het productdenken heeft HR zich veel te veel als leverancier van diensten geprofileerd. Niet gek dat ze je aanspreken op je productkennis en niet op je strategische visie. Het eerste wat HR moet doen is al haar producten weggooien en volledig investeren in het zijn van een weldenkend en invoelend mens. HR gaat over mensen, niet over processen of producten. Ook een ‘businesspartner’ is een mens die ook maar wat doet. Dat hij of zij manager genoemd wordt wil niet zeggen dat hij of zij meer visie heeft, slimmer is of het beter weet. Laat staan dat hij of zij niet bang is of twijfelt. Juist omdat het over mensen gaat verdienen die mensen dat een invoelend mens met ze meedenkt. Zo krijgen we mooiere organisaties, zo krijgen we mooiere mensen.

HR moet helemaal niet proberen strategisch sparringpartner te worden, ze moet proberen volledig mens te worden.