Werknemers dreigen straks goedkoop, eenvoudig en zonder goede reden ontslagen te worden aldus de FNV. Dit terwijl het probleem op de arbeidsmarkt volgens de werknemersvereniging niet het ontslagrecht is, maar de ‘doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt’.

FNV-arbeidsvoorwaardencoördinator Catelene Passchier: “In deze tijd van snel oplopende werkloosheid zullen deze ontslagplannen leiden tot oneerlijke en ongelijke behandeling van werknemers. De Kunduz-partijen schrappen in hun plannen de preventieve toets door de rechter.”

 

Flitsontslag

“Werkgevers kunnen dus zonder geldige reden voor Jan en alleman ontslag aanvragen. En dan zien ze wel wie de kennis, durf en centen heeft om dat achteraf aan te vechten bij de rechter. Deze kan eventueel een schadevergoeding toekennen, maar het ontslag niet ongedaan maken. Zelfs als er geen goede reden is. Zo’n soort flitsontslag moeten wij in een beschaafd land als Nederland niet willen.”

 

Ontslagvergoeding

Met het Kunduz-akkoord schrappen de vijf partijen niet alleen de preventieve toets door de rechter. Ook wordt de ontslagvergoeding sterk teruggebracht en gemaximeerd op zes maanden. Onduidelijk is of deze maximering ook geldt in geval van verwijtbaar handelen van de werkgever. Datzelfde geldt ook voor het bestaan van fatsoenlijke opzegtermijnen aldus het FNV.

 

Flexheffing

Volgens de FNV is het probleem op de arbeidsmarkt niet het ontslagrecht, maar de ‘doorgeslagen’ flexibilisering van de arbeidsmarkt. Bijna twee miljoen mensen ervaren onzekerheid over hun werk en inkomen vanwege hun tijdelijke of flexibele arbeidscontract.

 

Volgens Passchier zijn werkgevers flexverslaafd en wentelen ze wentelen steeds meer risico´s af op werknemers en de samenleving. Het FNV kiest daarom voor een flexheffing. “Flexwerk betekent een hogere kans op werkloosheid en daar hoort voor werkgevers een prijskaartje aan.”

 

Na één jaar vaste baan

Ook wil het FNV dat iedereen in principe na één jaar werken op een tijdelijk contract weer recht krijgt op een vaste baan. De ketenbepaling – na drie jaar of drie tijdelijke contracten recht op een vaste baan – was ooit bedoeld als opstap, maar is volgens Passchier nu een drempel om door te stromen.