‘Veel organisaties zijn ziek door chronische managementverwaarlozing’

• Leiderschap als schijn: inspiratie is belangrijk, maar echte vooruitgang vereist duidelijke structuur en uitvoering
• Meer leiderschap helpt niet: het probleem is het gebrek aan effectieve managers, niet visionaire denkers
• Herwaardering van management: goede managers zorgen voor structuur, niet alleen voor charisma en inspiratie

Leiderschap. Een woord dat zo vaak wordt uitgesproken dat het bijna betekenisloos is geworden. Elk bedrijf wil leiders — geen managers, nee, die zijn te banaal. Iedereen moet inspireren, transformeren, authentiek en kwetsbaar zijn. Je moet visionair zijn, impact maken, je mensen in hun kracht zetten.

Inspiratie zonder structuur is als een snelweg zonder rijstroken. Iedereen rijdt maar wat, en uiteindelijk beland je in de sloot.

En ondertussen? Ondertussen loopt alles in de soep. De trein ontspoort, de mailbox puilt uit, en projecten blijven eindeloos in de fase van strategische reflectie hangen. Maar geen zorgen, hoor, de CEO heeft net een inspirerende talk gegeven.

Ja, we hebben leiders nodig. Maar nog dringender hebben we mensen nodig die gewoon het werk doen. Mensen die organiseren, structuren aanbrengen, knopen doorhakken. En die mensen? Die zijn we massaal vergeten.

Waar zijn de managers gebleven?

Veel organisaties zijn ziek. En de diagnose? Chronische managementverwaarlozing. Kijk naar de cijfers. Organisaties spenderen jaarlijks ongeveer 50 miljard euro aan leiderschapstrainingen. Maar uit onderzoek blijkt dat maximaal 10% van die trainingen blijvende impact heeft. Ondertussen voelt 70% van de werknemers zich niet betrokken bij hun werk, en 65% van de mensen die hun baan opzeggen, wijst naar slecht management als reden.

Dát is de realiteit. Niet een tekort aan visionaire denkers, maar een schrijnend gebrek aan simpele, duidelijke, effectieve managers. Mensen die snappen dat een meeting zonder besluitvorming een collectieve tijdsverspilling is. Mensen die begrijpen dat ‘empoweren’ mooi klinkt, maar dat duidelijke verwachtingen vaak veel effectiever zijn. De projecten mislukken niet bij gebrek aan inspiratie, maar aan coördinatie.

Maar nee, we blijven hangen in de illusie dat meer leiderschap de oplossing is. Dat als we maar genoeg keynotes over inspirerend leiderschap organiseren, de chaos vanzelf oplost. Wel, dat doet het niet.

Leiderschap als performancekunst

Er is een fundamenteel probleem met hoe we tegenwoordig naar leiderschap kijken. Leiderschap is theater geworden. Het gaat niet meer om mensen echt vooruit helpen, maar om de schijn ophouden.

Een moderne leider is iemand die…

• Op LinkedIn schrijft over ‘performance’, maar nooit feedback geeft omdat dat ongemakkelijk is.
• Over ‘radicale transparantie’ spreekt, terwijl niemand begrijpt wat er écht beslist wordt.
• Roepen dat ze ‘servant leaders’ zijn, maar ondertussen nog steeds verwachten dat hun team hun chaotische ideeën oplost.

En de managers? Die worden beschouwd als het grijze middenkader, de functionele boekhouders van de realiteit. Niet spannend genoeg, niet inspirerend genoeg. Terwijl zij de enigen zijn die daadwerkelijk de boel draaiende houden.

Het managementvacuüm: chaos in plaats van structuur

De gevolgen van deze misvatting zijn desastreus. Werknemers worden niet overspoeld door een tekort aan inspiratie, maar door te vage instructies, slechte planning en onduidelijke verwachtingen. Projecten falen niet omdat het hoger management niet visionair genoeg is, maar omdat niemand weet wie waarvoor verantwoordelijk is.

We zijn een cultuur geworden waarin het belangrijker is om groots te denken dan om gewoon eens op tijd te antwoorden op een mail. Waar CEO’s zich verliezen in lange monologen over ‘purpose’, terwijl op de werkvloer iedereen zich afvraagt of er nu eindelijk eens een beslissing wordt genomen, of mensen die slecht performen aangesproken worden.

Het is niet dat mensen slechte bedoelingen hebben. Maar inspiratie zonder structuur is als een snelweg zonder rijstroken. Iedereen rijdt maar wat, en uiteindelijk belandt je in de sloot.

De terugkeer van de manager (ja, alsjeblieft)

Het wordt tijd voor een herwaardering van het managementvak. En dat betekent dat we een paar dingen moeten accepteren:

• Een goed geleide organisatie is beter dan een overgeïnspireerde organisatie. Inspiratie is leuk, maar als je niet weet wie wanneer wat moet doen, heb je er weinig aan. Mensen snakken naar helderheid, niet naar nog een seminar over growth mindset.
• We moeten investeren in managementvaardigheden, niet alleen in leiderschapscoaching.
• Feedback geven, prestaties opvolgen, moeilijke gesprekken voeren — dat zijn de dingen die een team echt beter maken. Maar daar besteden we nauwelijks tijd aan, omdat het niet sexy genoeg is voor dure consultancybureaus.
• We moeten stoppen met het verheerlijken van leiderschap en het neerkijken op management.

Steve Jobs had visionaire ideeën, maar zonder Tim Cook was Apple één groot logistiek drama geworden. Het verschil tussen een succesvol bedrijf en een inspirerende puinhoop? Goede managers die snappen hoe je ideeën omzet in realiteit.

Stop met inspireren, begin met organiseren. Minder charisma, meer vakmensschap. Minder grote verhalen, meer degelijke structuren. En vooral: minder chaos, meer échte leiding.