De drie motivatiebronnen leven ook binnen organisaties. Niets menselijks is ons vreemd. Waar HR-professionals van nature minder affiniteit hebben met de analytische kant (het hoofd), zien we aan de managementtafel een opwaardering van de meer rationele, cijfermatige benadering van ‘human capital’-vraagstukken. Met name om de goedgelovigheid omtrent investeringen in menselijk kapitaal te reduceren. Op dit terrein is overduidelijk veel winst te behalen. De valkuil is evenwel dat dit kan doorslaan in kille zakelijkheid en het heilig verklaren van cijfers. Er moet ook oog blijven voor hart en buik. Zeker als het gaat om mensgerelateerde vraagstukken.
Interessant is nu dat onder veel (top)managers een opkomende overtuiging leeft dat juist intuitie, vertrouwen op onderbuikgevoel, flow en zelfs business-spiritualiteit belangrijke drivers zijn van high performance.
Neem bijvoorbeeld Google. Deze organisatie laat zich erop voorstaan geen HR-beslissing te nemen zonder een ijzersterke kwantitatieve onderbouwing. En tegelijkertijd hebben ze een mindfulness-based emotional intelligence-programma voor hun medewerkers. Het is geheel onderbouwd met hersenonderzoek van de Stanford University. Sterker nog… Harvard-professor en super-CEO Bill George ziet in mindfulness-meditatie zelfs de nieuwe business case.
Ziel en zakelijkheid hoeven elkaar dus helemaal niet uit te sluiten. Plato zou gezegd hebben: een mooi staaltje om tot innerlijk evenwicht te komen. Immers: numbers count, feelings make you move!
