Economische groei werd in onze geschiedenis steeds gedreven door een toename van de arbeidsproductiviteit. Soms werd deze productiviteitsgroei geholpen door technologische ontwikkelingen, soms door een nieuwe manier van arbeidsverdeling en vaak door een combinatie van de twee. We hebben ons daarbij door de tijden heen steeds verder gespecialiseerd en nu leven we in een tijdperk van hyperspecialisatie. In de ICT, in de gezondheidszorg, in de financiële dienstverlening en in vele andere vakgebieden hebben mensen zich steeds verder gespecialiseerd. Deze arbeidsspecialisatie stelt eisen aan de manier waarop organisaties met hun werkgeverschap omgaan.
- Er is een groeiende behoefte aan flexibiliteit en mobiliteit. Specialisten zijn tenslotte vaak tijdelijk ergens nodig en eigenlijk nooit voor onbepaalde tijd. Zowel werkgevers als werknemers zullen er dus steeds rekening mee moeten houden dat de werknemer van arbeidsplaats zal gaan switchen. Binnen de organisatie of erbuiten. Iedereen verdient het dat dit een open onderwerp is in elk gesprek met zijn of haar leidinggevende. De daarbij horende gevoelens van onzekerheid behoren niet omzeild te worden met valse beloftes, met pappen en nat houden of met luiheid. Als werknemer dien je voortdurend in je employability te investeren en de werkgever heeft belang om je daarbij te ondersteunen. Vroeger of later wordt je immers door je werkgever weggestuurd omdat je niet meer nodig bent of omdat er kosten bespaard moeten worden of om een andere reden. Daarvan worden de bewijzen elke dag geleverd. Het moet aan leidinggevenden geleerd worden om daar eerlijk en professioneel over te praten. Met iedereen en in elk (functionering)gesprek. Dwars door de angst en de tijdnood heen.
- Er dient voortdurend te worden geïnvesteerd in de professionele ontwikkeling van de mensen. Planmatige en permanente educatie gericht op de strategische ontwikkelingen van de organisatie. Het is wat mij betreft zeer logisch om daarbij na te denken over een zekere mate van bijdrage door de werknemer. De werknemer kan zodoende immers werken aan de eigen employability. Eén van de competenties die in vrijwel elke organisatie verder ontwikkeld dient te worden is professioneel projectmanagement. Er is inmiddels een florerende adviesindustrie ontwikkeld op dit gebied en vele organisaties laten zich door hen al ondersteunen. Iedereen die er mee te maken heeft weet dat projecten in de praktijk lang niet altijd succesvol verlopen. De deadline wordt niet gehaald, de doelstelling wordt niet gehaald of de samenstelling van het projectteam verandert te vaak. Projectmanagement is zeker niet gemakkelijk.
- Professionele ontwikkeling zonder persoonlijke ontwikkeling kan maar tot op zekere hoogte goed gaan. Het zou zijn alsof je te lang in een te lage versnelling rijdt. Je komt wel vooruit hoor, en je bereikt misschien zelfs de bestemming wel maar de motor raakt oververhit en je ontwikkelt ook nooit de gewenste snelheid. Af en toe moet je de tijd nemen om door te schakelen en je zult merken dat het dan makkelijker en sneller gaat. En dat daarmee de kans op een oververhitte motor of burn out, kleiner wordt. Het loont daarom zeer de moeite om te investeren in persoonlijke coaching en in de vaardigheden om coachend leiding te geven. Het opdoen van zelfkennis en bewustwording van jezelf in relatie tot je omgeving versnelt en vergemakkelijkt elke bij- of omscholing of welke ontwikkeling dan ook. De Raad van Bestuur van ABNAMRO zou de maatschappelijke verontwaardiging niet nodig hebben gehad om te begrijpen dat een salarisverhoging als ongepast wordt beleefd. Ze zouden hun eigen reputatie en positie in de samenleving beter hebben ingezien en de beursgang zou vermoedelijk gewoon zijn doorgegaan.
Leidinggeven is tegenwoordig veel meer dan kennis en overwicht. Het gaat ook om zaken als zelfinzicht, inlevingsvermogen en communicatieve vaardigheden. Investeer als werkgever daarin en elke gewenste ontwikkeling versnelt en vergemakkelijkt.
