Recent luisterde ik naar een Freakonomics podcast met de nieuwe economische topadviseur van Joe Biden: Brian Deese. Die ook al adviseur was onder Obama en tussendoor voor ‘s wereld grootste belegger, BlackRock heeft gewerkt. Rond minuut 23 zegt hij iets heel erg interessants voor HR.

Hij praat over duurzaamheid en zegt daar tussen neus en lippen door dat bedrijven die serieus duurzamer zijn ook minder wervingsproblemen hebben, minder verloop en vooral meer betrokken werknemers. En daarbij vermeldt hij ook dat meer betrokkenheid van werknemers altijd leidt tot een hoger rendement en een betere ontwikkeling van de beurskoersen. Dat is al jaren bekend natuurlijk, de Forbes 100 – de 100 Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven met het beste personeelsbeleid – presenteren al jaren beter dan de S&P 500, de index met de 500 grootste Amerikaanse bedrijven. Echter heeft HR nog steeds bij veel organisaties geen C suite positie.

Risico’s

Vaak valt HR onder de CFO, de financiële man, en wat telt voor een CFO? De financiën. De impact van HR-beleid duidelijk te maken op C suite niveau is vaak lastig, omdat die ‘de taal van cijfers spreken’ en HR vaak de ‘taal van letters’. De C suite spreekt echter, zeker na de pandemie, meer dan ooit de taal van risico’s. De pandemie heeft ons bewust gemaakt van de risico’s van wereldwijde supply chains. Steeds meer bedrijven rapporteren over de risico’s van klimaatverandering in hun jaarverslagen en dat risico is groot.

Duurzaamheid, zoals Brian Deese aangeeft, vermindert dat risico significant, maar zorgt ook voor een grotere engagement bij werknemers. En laat die engagement nu eens een risico én een kans zijn. Een dalende betrokkenheid van medewerkers is een risico en risico’s behoren volgens de beurswaakhonden in jaarverslagen opgenomen te worden. Als zaken waar HR direct voor verantwoordelijk is in het jaarverslag komen lijkt het niet meer dan logisch dat HR ook aan tafel zit als de belangrijkste besluiten genomen worden die hun beleid bepalen, bij de hoofddirectie.

Diversiteit

Overigens lijkt het niet geheel onlogisch als er vanuit overheidswege nog iets aankomt dat in jaarverslagen opgenomen zal moeten worden: diversiteit. De Black Lives Matter-beweging leidt vermoedelijk ook in Europa tot strengere wetgeving. In ieder geval op selectie, is de verwachting die ik op menige plek uitgesproken hoor worden. Nu weten we dat meer diversiteit leidt tot betere besluiten en meer innovaties, dus heel lastig te verkopen is het niet. Maar wanneer ook de samenstelling van het personeelsbestand publiek gemaakt moet worden, of zoals in Engeland al verplicht de gender pay gap openbaar gemaakt moet worden, krijgt HR meer en meer verantwoordelijkheid die relevant is voor de jaarverslagen.

Never waste a good crisis

De grootste veranderingen op het gebied van de financiële verslaglegging van organisaties, de jaarverslagen en daarmee de beurskoers en de aandeelhoudersvergaderingen komen dus op het bordje van HR te liggen. Het lijkt me niet meer dan logisch dat HR dan dus ook op C level een plekje krijgt. Never waste a good crisis, het is tijd voor HR om de plek in de bestuurskamer te claimen.

Freakocomics Podcast