Ziekteverzuim
Nieuws
Door: Diana Bossema, Robidus
2 februari 2013
Veel bedrijven hebben naar aanleiding van de Wet verbetering poortwachter hun verzuimbeleid ingericht. Er zijn vaak grote bedragen geïnvesteerd om een goed sluitend verzuimbeleid met bijbehorend verzuimprotocol te krijgen. Met het doel aan de wettelijke verplichtingen te voldoen en tot een significante reductie van de verzuimkosten te komen door het verzuimpercentage en het aantal instromers in de WGA te verlagen. De praktijk laat echter vaak een ander beeld zien. Dit terwijl de vertaalslag naar de praktijk vaak met weinig aanpassingen snel te bereiken is.

Organisaties hebben een gedegen verzuimbeleid opgesteld en geïmplementeerd. De focus is ook binnen de organisatie op het verzuimbeleid  gelegd. Echter, in de praktijk blijkt de vertaling naar de daadwerkelijke uitvoering niet plaats te vinden. Vaak bestaat er binnen de organisatie veel onduidelijkheid over rollen en verantwoordelijkheden en is er weinig of geen onderlinge afstemming om het verzuimbeleid ook daadwerkelijk te effectueren.

 

Een integrale verzuimaanpak ontbreekt, er is geen regie. Het verzuimbeleid leeft te weinig binnen de organisatie en er is weinig of geen aandacht voor financieel casemanagement (inzicht in en handelen op kosten en besparingen). Een frustrerend feit! Vooral als je nagaat dat een verzuimende werknemer met een modaal inkomen een werkgever € 360,- per dag kost. Naast de loondoorbetalingverplichting, krijgt u immers ook te maken met indirecte kosten als vervanging, productieverlies.

 

Verzuimbeleid met focus en regie

De vertaalslag naar de praktijk is vaak met weinig aanpassingen snel te bereiken:

  1. Zorg dat het vigerende verzuimbeleid ook daadwerkelijk past bij de kennis en kunde van de organisatie en houdt dit up-to-date door het regelmatig op de agenda te plaatsen.
  2. Zorg voor een duidelijke integrale aanpak, die naast de financiële impact van verzuim ook een organisatorische inbedding heeft op het vlak van zowel beleid, proces, administratie en kennis.
  3. Maak de rollen en verantwoordelijkheden van alle betrokken partijen duidelijk en streef naar een eenduidige, uniforme werkwijze.
  4. Benut de schadebeperkende wet- en regelgeving zo optimaal mogelijk en kijk kritisch naar de effectiviteit van in te zetten interventies.