Het standaard antwoord is meestal: ze zijn te duur en vaker ziek. Los van het feit of hier enige waarheid in schuilt, is er op de Nederlandse arbeidsmarkt meer aan de hand. HR worstelde eerst jaren met het fenomeen ‘leeftijdsbewust personeelsbeleid’ dat vervolgens overging in ‘levensfasebewust’ beleid. En wat prijkt er al enige jaren bovenaan de HR-agenda? Duurzame inzetbaarheid.
Het rare is dat het tot op zekere hoogte een typisch Nederlands verschijnsel is. In het buitenland is beleid ten aanzien van seniore medewerkers helemaal niet zo’n issue. Men vindt het daar ook volkomen normaal dat mensen nog tot op hoge leeftijd allerlei functies vervullen. Leeftijd wordt veel minder als een stigma op de arbeidsmarkt ervaren.
Verzorgingsstaat
Je gaat je dan toch afvragen hoe het hier zo ver heeft kunnen komen. Ik sprak er onlangs over met verschillende HRM’ers uit de profit en non profit tijdens een co-creatie sessie over Midlife Carrières naar aanleiding van een onderzoek van Motivaction en Bientôt. We concludeerden voorzichtig dat het waarschijnlijk is terug te voeren op de verzorgingsstaat die we hier – in goed (polder)overleg – met elkaar hebben gecreëerd na de Tweede Wereldoorlog.
Een van de vele verworvenheden was lifetime employment bij goede werkgevers en volop (gesubsidieerde) mogelijkheden om ruim vóór de pensioengerechtigde leeftijd te stoppen of minder te gaan werken: de VUT en seniorendagen. Met het verdwijnen van eerstgenoemde regeling, het steeds verder afbouwen van seniorendagen én het geleidelijk verhogen van de pensioenleeftijd worden 50-plus werknemers ‘ineens’ als ‘een probleem’ ervaren vanuit werkgeversperspectief.
Het wordt hoog tijd om dit patroon te doorbreken en medewerkers – van welke leeftijd dan ook – op hun merites te beoordelen. Laat u niet te veel (af)leiden door dat geboortejaar op het cv en het stereotype beeld dat van 50-plusser op de arbeidsmarkt rondwaart. Overigens zijn we met z’n allen keihard aan het vergrijzen in dit land, dus wellicht is dit binnen afzienbare tijd wel een non-discussie geworden…
