Eigenrisicodrager klinkt als een goed idee, maar is dat het ook?

Tweemaal per jaar kunnen werkgevers ervoor kiezen om eigenrisicodrager te worden voor de WGA en/of de Ziektewet. Ook terugkeren van eigenrisicodragerschap naar een publieke verzekering is twee keer per jaar mogelijk, op 1 januari en 1 juli. De aanvraag voor eigenrisicodragerschap moet 13 weken voor de ingangsdatum bij de Belastingdienst binnen zijn, voor de eerstvolgende mogelijkheid tot overstappen ligt de deadline dus op 1 april 2023.

Publiek verzekeren

Wanneer je geen wijzigingen hebt aangebracht in de constructie, ben je standaard publiek verzekerd voor de ZW en de WGA. Je betaalt premie aan de Belastingdienst en wanneer je medewerkers (langdurig) ziek worden, betaalt het UWV deze lasten. Ook is het UWV verantwoordelijk voor de re-integratieprocedure en ondersteunen je (ex-)medewerkers – indien van toepassing – bij het vinden van een nieuwe baan.

Eigenrisicodrager

Wanneer je eigenrisicodrager bent, vallen deze zaken onder jouw verantwoordelijkheid. Als een medewerker ziek wordt, betaalt niet het UWV maar jij de uitkering. Ook ben je verantwoordelijk voor het re-integratieproces. Je kan deze verantwoordelijkheid wel uitbesteden aan een private verzekeraar, dan worden de lasten via deze partij verhaald in geval van langdurige ziekte.

Als eigenrisicodrager voor de WGA dien je een garantieverklaring van een bank of verzekeraar te hebben. Hierin staat dat de bank of verzekeraar je de garantie geeft dat je altijd in staat bent om de financiële verplichtingen ten aanzien van je (ex-)medewerkers kunt nakomen.

Voordelen eigenrisicodragerschap

• De werkgever betaalt geen gedifferentieerde premie WGA binnen de werkhervattingskas.
• Regie in eigen handen. Je kunt zelf aangeven wanneer iemand beoordeeld/herzien moet worden, zodat een uitkering wordt toegekend die past bij de situatie van dat moment.
• Bij start van het eigenrisicodragerschap mogen de ‘staartlasten’ worden achtergelaten bij het UWV. Dat maakt met name de eerste periode financieel aantrekkelijk.

Nadelen eigenrisicodragerschap

• De werkgever betaalt zelf de lasten van de WGA-uitkeringen en de kosten voor re-integratie. Deze kosten kunnen flink oplopen.
• Een garantstelling in combinatie met een verzekering kan behoorlijk duur zijn.
• Je bent als werkgever ook verantwoordelijk voor het re-integratiebeleid, periodieke contactmomenten met (ex-)medewerkers en het inschakelen van een arbodienst of andere soortelijke dienstverlener.
• Het aanspreken en tot actie aanzetten van (ex-)medewerkers die niet mee willen werken is lastig.

Neem alle factoren mee in de beslissing

Het is aantrekkelijk om de financiële gevolgen het zwaarst te laten wegen in de overweging om wel of geen eigenrisicodrager te worden. Toch is het wijs om alle factoren mee te nemen in de beslissing. De re-integratie van (langdurig) zieke medewerkers is een flinke verantwoordelijkheid. Je moet goed op de hoogte zijn van alle rechten en plichten en dit is een tijdrovende klus. Het aanspreken en aansporen van vooral ex-medewerkers kan ook lastig zijn, toch is dit bijzonder belangrijk. Het goed volgen van je (ex-)medewerkers maakt de kans op een succesvolle re-integratie groter, dit geldt voor zowel privaat als publiek verzekerden. In alle gevallen zullen de kosten het laagst zijn bij de juiste monitoring van medewerkers en het tijdig inzetten van de juiste acties.

Eigenrisicodrager zijn of niet is een strategische beslissing die afhangt van verschillende factoren en voor meerdere jaren consequenties heeft.

Heb je hulp nodig bij het in beeld brengen van de langdurige schadelasten als gevolg van ziekteverzuim voor jouw organisatie? Dan kan OAZ je daarbij helpen. We ondersteunen je in het volledige proces. Neem dan voor meer informatie contact op via info@oaz.nl of bel direct 088 5600 700.