Het snel groeiende webwarenhuis Coolblue wil zeker duizend medewerkers gaan aannemen. Ook kondigt het bedrijf aan meer fysieke winkels te gaan openen. Dit terwijl een groot aantal vestigingen van de traditionele warenhuisketen V&D de deuren zal moeten sluiten, waarmee duizenden banen op de tocht staan.
Dagelijks horen we op de radio een (paniekerige) campagne van de overheid om de buiten spelgeraakte 50+ (met vakmanschap en meesterschap) toch alsjeblieft te gaan gebruiken in uw sollicitatieprocedure. Naast vrouwen, nieuwe Nederlanders en gehandicapten hebben 50+ nu blijkbaar ook een te grote achterstand op de arbeidsmarkt en moeten serieus geholpen worden. Eigenlijk zegt men grof gezegd: de helft van Nederland voldoet niet meer en kan niet meer meekomen. Mijn inziens een failliet van ons systeem en toekomst.
Een zieke werknemer hoeft niet thuis op de bank te blijven zitten totdat hij weer in staat is om zijn werk (geheel of gedeeltelijk) te hervatten. Natuurlijk mag de zieke werknemer naar buiten en activiteiten verrichten. De vraag is echter waar de grens ligt. Die grens ligt ergens tussen het advies van de bedrijfsarts en het verbod voor de werknemer om zijn genezing te belemmeren of te vertragen. Vervolgens is de vraag wat de juiste sanctie is wanneer de werknemer de grens overschrijdt. In de navolgende zaak heeft de werknemer de grens overschreden en dit is door de werkgever direct gesanctioneerd met ontslag op staande voet. Volgens de kantonrechter is dit terecht.
De overheid geeft steeds minder sociale zekerheid. De duur van een werkloosheidsuitkering is drastisch verminderd. Werkgever betaalt een transitievergoeding bij ontslag, is verplicht zich te houden aan de wetten bij verzuim en re-integratie. En langer doorwerken door duurzame inzetbaarheid is inmiddels het streven van vrijwel iedere organisatie.
De duur van de loondoorbetaling bij ziekte is actueler dan ooit nu de politiek kijkt naar het 2e jaar. De achtergrond is dat MKB-werkgevers de verplichtingen in het 2e jaar van loondoorbetaling als te zwaar ervaren. Vanuit HRM is dit een bekend probleem en heeft alles te maken met de zogeheten re-integratie tweede spoor.
De overheid is bezig haar rol in het sociale vangnet te beperken. Het risico van de gevolgen van verzuim belandt hierdoor bij werkgever en werknemer. De eerste moet nieuwe manieren ontwikkelen om grip te houden op de risico’s, de tweede krijgt hierin meer eigen verantwoordelijkheid. Op uitnodiging van HR Strategie deelde een gezelschap van HR-directeuren en -specialisten hierover hun visie en ervaringen aan de hand van een aantal stellingen. ‘Daar is nog veel bewustwording voor nodig.’
Bij een overname worden sociale zekerheidsaspecten niet altijd meegenomen. Dat is jammer omdat daarmee onnodige risico’s worden genomen.
Sinds de invoering van de Wet Bezava ofwel ‘Modernisering ZW’ is de Sociale Zekerheid complexer geworden. De onlangs in werking getreden WWZ doet daar nog een schep bovenop. Door de complexere wet- en regelgeving is ook letselschadeverhaal ingewikkelder geworden. Zo ingewikkeld dat men zich kan afvragen of alle schade in de praktijk nog wel verhaald wordt?
In een recente uitspraak van het Hof ’s Hertogenbosch (ECLI:NL:GHSHE:2015:2779) komt het verrichten van nevenactiviteiten tijdens arbeidsongeschiktheid aan de orde. Het Hof overweegt dat het verrichten van nevenactiviteiten niet zonder meer onverenigbaar is met arbeidsongeschiktheid. Of dat wel onverenigbaar is, zal afhankelijk zijn van de aard van de ziekte, van het soort nevenactiviteit en de daarmee gepaard gaande belasting.
Wanneer een werknemer zich ziek meldt, is het voor werkgevers van groot belang dat wordt vastgesteld of de werknemer daadwerkelijk ziek is. Zeker wanneer sprake is van een arbeidsconflict. Om te bepalen of een werknemer ziek is, wordt vaak gebruik gemaakt van een deskundigenoordeel van het UWV.
