Komt er met de Wet compensatie transitievergoeding een einde aan de slapende dienstverbanden? En heeft iedere werknemer na twee jaar ziekte recht op opzegging van de arbeidsovereenkomst, zodat hij de transitievergoeding ontvangt? Kort na elkaar zijn twee rechterlijke uitspraken gepubliceerd met tegenstrijdige antwoorden op deze vragen.
Vanuit het thema ‘Grip op Arbeidsperspectief’ ziet Robidus het als haar missie om werkgevers er bewust van te maken dat ze meer kunnen doen voor de inzetbaarheid van medewerkers. Commercieel directeur Robert Wondaal: "Ons uitgangspunt is dat het heel goed is dat er een vangnet is voor mensen die niet meer kunnen deelnemen aan het arbeidsproces, maar dat het tegelijkertijd heel belangrijk is ernaar te streven dat zo weinig mogelijk mensen van dat vangnet gebruik hoeven te maken."
Werkgever X spant zich in voor iedere medewerker die ziek is. Zieke werknemers op basis van hun mogelijkheden laten re-integreren, vinden zij belangrijk. Enerzijds vanuit goed werkgeverschap, anderzijds om kosten te beperken. Toch stelden ze ons recent de vraag of ze zich ook zo moeten inzetten voor Anja, een flexwerker die ziek uit dienst is gegaan met rugklachten een paar maanden geleden.
In de Wet werk en zekerheid is bepaald dat een transitievergoeding door de werkgever betaald dient te worden als hij afscheid wil nemen van een werknemer. Dit geldt ook als de reden voor beëindiging de arbeidsongeschiktheid van de werknemer is. Voor werkgevers voelde dit als onrechtvaardig. De werkgever heeft immers al veel kosten gemaakt, zoals de loondoorbetaling en re-integratiekosten. Dit zorgde er ook voor dat het dienstverband juist niet beëindigd werd, maar slapend werd voortgezet.
Grote veranderingen staan op til in de energiesector. Nederlandse Gasunie wil die niet lijdzaam afwachten. Minder medewerkers met nieuwe kennis en vaardigheden zijn nodig om aan te haken bij een andere, duurzame, energiemarkt. Daarom werd een grondig programma voor duurzame inzetbaarheid bedacht door een groep medewerkers. Bijna twee jaar na de introductie maakt projectleider Annemiek Huizing alvast een balans op. 'We zitten nu middenin de olievlekwerking.'
Sommige werknemers zijn om gezondheidsredenen genoodzaakt minder uren te gaan werken. De Hoge Raad heeft nu bepaald dat zij ook recht hebben op een transitievergoeding voor de gedwongen urenvermindering.
De zomervakantie zit er weer op, althans voor de meesten. Als je dan weer opgeladen en ontspannen aan de slag gegaan bent, wil je dat gevoel het liefst zo lang mogelijk vasthouden zonder weer op te gaan in de waan van de dag. Tegelijkertijd wil je misschien die extra vakantiekilo’s kwijt, of weer goed in je werkritme komen. Hoe krijg je dat voor elkaar? En hoe help je je medewerkers ook na de vakantie fris en fit te blijven?
Voor sommige werknemers is het risico op uitval door ziekte groter dan voor andere. Om deze groep een eerlijke kans op de arbeidsmarkt te geven, beperkt de overheid dit grotere (financiële) risico voor werkgevers. Deze zogenaamde no-riskpolis houdt in dat de loondoorbetalingsverplichting wordt gecompenseerd én de toerekenbaarheid van Ziektewet en WGA-uitkeringen vervalt.
Wat is de invloed van leefstijl en arbeidsomstandigheden zoals werkdruk, fysieke arbeid en waardering op inzetbaarheid? Welke ingrepen en aanpakken dragen bij aan de verbetering daarvan en waar kun je beter geen tijd aan besteden? Vragen waar Suzan Robroek, universitair docent bij het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam, zich uitgebreid mee bezig houdt. “One size fits all” werkt niet.
Een werknemer wil een maagverkleining ondergaan. Volgens de leidinggevende is dit een cosmetische ingreep en moet de werknemer hiervoor vakantiedagen of onbetaald verlof opnemen. Maar de praktijk is genuanceerder.
