Voor mij is dit zo herkenbaar. Ik weet precies wat ze heeft meegemaakt. Voordat ik trainer werd, heb ik hier ook ontzettend mee geworsteld. Hoe verlaag ik de drempel voor collega’s om bij me te komen? Wat eigenlijk precies mijn rol? Wat wordt er van mij verwacht? En wat heb ik toe te voegen? Ik ben het HR vak min of meer toevallig ingerold. Ik werkte bij de klantenservice, vond er niks aan en wist een HR functie te bemachtigen. Viel dat even tegen. Collega’s zochten mij niet op. Ik werd overal buiten gehouden.

Ik had geen idee

Toen ik net HRM’er was, wist ik niet goed hoe ik moest beginnen. Een ding wist ik wel: als ik HRM op de kaart wilde krijgen, moest ik onderdeel worden van het MT. Dat was namelijk nog niet het geval. Ik werd meer gezien als het vrouwtje van de organisatie. “Helena, haal jij even koffie.” Hallo? Ik ben HRM’er! Bij een MT overleg mocht ik dan even tien minuten aanschuiven om over mijn punten te vertellen en daarna moest ik weer weg. Verschrikkelijk vond ik het! Ik voelde me totaal niet serieus genomen.

Dat moest anders kunnen, maar hoe? Ik had geen idee. Ik ging zeuren, vragen, mag ik in het MT? Maar als mijn directeur dan vroeg: “Waarom dan?”, stond ik wat te stamelen. Verder dan HR op de kaart willen zetten, kwam ik niet. Ik wist zelf ook niet goed wat daar nou eigenlijk de toegevoegde waarde van was. Als ik het al niet wist, hoe kon ik dan mijn directeur overtuigen?

Niet steeds roepen dat iets niet kan

Ik deed een inhoudelijke opleiding en kreeg daarmee veel kennis en dus meer zelfvertrouwen. Ik kon iedereen vertellen hoe het allemaal zat. Eindelijk wist ik mijn directeur te overtuigen en mocht ik in het MT. Ik was helemaal blij.  Die blijdschap was helaas van korte duur. We deden tijdens het overleg altijd een rondje. Ik merkte dat collega’s nauwelijks aandacht voor mij hadden. Uiteindelijk belandde ik vol frustratie bij mijn directeur. Waarom werd er nog steeds niet naar mij geluisterd?

'Als jij je rol als HRM'er niet pakt, krijg je 'm ook niet'

In een goed gesprek heeft mijn directeur mij laten inzien dat ik alleen maar over HR zat te vertellen. En als iemand anders iets zei, dan riep ik meteen: oh dat kan niet, want wettelijk blablabla. Doodzonde! Ik maakte precies de verwachtingen van anderen waar; dat HR maar een blok aan je been is die altijd roept dat iets niet kan. Dat is een waardevolle les geweest.

Door deze ervaring heb ik geleerd dat het niet zozeer gaat om je kennis, want iedereen gelooft wel dat jij de wet kent. Denk organisatie breed. Altijd als ik de HR-opleiding geef, besteed ik hier veel aandacht aan. Bedenk wat er speelt in de organisatie en sluit daar vervolgens jouw HR-kennis op aan. Roep niet dat iets niet kan, maar denk mee over hoe het wel kan. Dan zien collega’s snel genoeg wat jouw toegevoegde waarde is.

Nu weten ze me wèl te vinden

De deelnemer uit mijn groep is hier tijdens de opleiding ook mee aan de slag gegaan. Ze vertelde vol trots bij de laatste lesdag: “Ik ben veel zichtbaarder. Leidinggevenden  komen steeds vaker bij me als er iets is. Zij ervaren nu het gemak van mijn kennis en instrumenten. Daarmee valt er een last van hun schouders. Ze weten me nu te vinden!”

Als trainer word ik hier natuurlijk ook heel trots van! Ik kan niet vaak genoeg zeggen: “Als jij je rol als HRM’er niet pakt, dan krijg je ‘m ook niet.” Kennis kun je ook uit een boek halen, maar de inzichten en vaardigheden toepassen in de praktijk, is minstens zo belangrijk.