Rechtspraak is niet altijd eenduidig. Dat blijkt wel uit het feit dat twee rechters over dezelfde rechtsvraag met een verwijzing naar dezelfde Aanbeveling een ander oordeel geven.

Eerder hebben we aandacht besteed aan een uitspraak in de zaak Wegener, waarbij een in een Sociaal Plan beschreven vertrekstimuleringsregeling centraal stond. In het Sociaal Plan is een verwijzing opgenomen naar de kantonrechtersformule en de tekst van Aanbeveling 3.5 van de Kring van de kantonrechters. Het oordeel van de kantonrechter was dat van de vergoeding niet de WW- en IOAW-uitkering mocht worden afgetrokken.

 

WW wel afgetrokken

Drie maanden na deze uitspraak volgt een uitspraak van de kantonrechter te ’s-Hertogenbosch, die oordeelt dat een WW-uitkering van een aan een werknemer toe te kennen vergoeding (stimuleringsvertrekregeling) wel mag worden afgetrokken.

 

Aanbeveling 3.5

Beide kantonrechters verwijzen naar de uitleg van de Aanbeveling 3.5 In de eerste uitspraak legt de kantonrechter dit als volgt uit: “Dat ook met uitkeringen rekening moet worden gehouden en als het ware gesaldeerd moet worden tussen te missen inkomsten uit arbeid en eventueel te ontvangen uitkeringen ligt niet in de formulering besloten, nu wordt gesproken over ‘inkomsten’.” De rechter in de laatste uitspraak oordeelt: “Ook bij de toepassing van die Aanbeveling pleegt de kantonrechter echter rekening te houden met te verkrijgen uitkeringen.”

 

In ieder Sociaal Plan zou een concrete uitwerking moeten worden opgenomen van berekeningen inzake vertrekregelingen en inkomensderving. Zo kan onduidelijkheid worden voorkomen. Voordat de werkgever aan zijn werknemers een onherroepelijk aanbod doet, zou hij een uitleg in een toelichting op een Sociaal Plan aan hen moeten verstrekken.

 

Kantonrechter ’s-Hertogenbosch, 23 oktober 2008, LJN BG1793 en kantonrechter Eindhoven, 12 juni 2008, zaak/rolnr. 548040, 08/1584