Als je als werkgever iemand op non-actief wilt zetten, moet daar een zwaarwegende en redelijke reden voor zijn en die moet duidelijk, bij voorkeur schriftelijk, aan de werknemer kenbaar worden gemaakt. Doe je dit niet, dan zal de rechter dit interpreteren als slecht werkgeverschap, met alle gevolgen van dien.

Een werknemer krijgt betaald verlof opgelegd, maar krijgt niet te horen waarom. De werkgever deelt vervolgens per brief aan de medewerkers van de organisatie mee dat werknemer de organisatie verlaat. De werknemer is het hier niet mee eens en vordert rehabilitatie binnen de organisatie.

 

Zwaarwegende redelijke grond

De kantonrechter (Haarlem, 17 oktober 2008, LJN: BG1086) oordeelt dat het opleggen van betaald verlof feitelijk gelijk moet worden gesteld aan op non-actiefstellen. Voor een zo ingrijpende maatregel moet een zwaarwegende redelijke grond aanwezig zijn, welke werknemer moet zijn medegedeeld. Omdat dat in dit geval niet is gebeurd, is er volgens de rechter geen sprake van goed werkgeverschap.

 

Ten onrechte

De rechter oordeelt vervolgens dat werkgever de gewraakte brief niet had mogen versturen. Hij moet daarom een bekendmaking aan alle medewerkers versturen, waarin staat dat ten onrechte is gemeld dat de werknemer de organisatie verlaat en waarin hij wordt gerehabiliteerd.