De rechter in Amsterdam oordeelde eerder dat de overeenkomst tussen de bezorger en Deliveroo niet als arbeidsovereenkomst aangemerkt dient te worden. Op 15 januari 2019 oordeelt de rechtbank Amsterdam echter dat wél sprake is van een arbeidsovereenkomst. Wat zijn de overwegingen van deze rechter?

Vanaf februari 2018 besluit Deliveroo slechts nog op basis van overeenkomst van opdracht te werken. In deze overeenkomst is opgenomen dat de bezorger zich in dient te schrijven bij de KvK. Voorts gaat het voortaan om een betaling per afgeleverde bezorging. De bezorger gebruikt zijn eigen telefoon of tablet. De bezorger kan zelf kiezen waar, wanneer en hoe lang hij wil werken. De bezorger kan diensten reserveren of reserveringen annuleren. Ook bij een gereserveerde dienst kan hij alsnog niet inloggen, later inloggen of vroegtijdig uitloggen. Bij de toedeling van de diensten wordt gebruik gemaakt van een algoritme. Er geldt een bonus op basis van het aantal bezorgingen binnen 14 dagen. Voorafgaand aan het bezorgen moet de bezorger een instructiefilm van Deliveroo bekijken. De bezorger kan zich laten vervangen door een ander mits de vervanger een geldig legitimatiebewijs toont en een bewijs van het recht in Nederland te werken kan aantonen. De bezorger zorgt zelf voor een vervoermiddel en het benodigde materiaal (zoals een thermobox). de bezorger dient te voldoen aan Deliveroo’s veiligheidsvoorschriften.

Conclusie

De kantonrechter oordeelt dat nog steeds sprake is van het verrichten van arbeid op basis van een arbeidsovereenkomst. Het gaat om arbeid voor Deliveroo. Hierbij is sprake van een gezagsverhouding. Dat het gaat om algemene aanwijzingen verandert dit niet aangezien het gaat om eenvoudig ongeschoold werk waarbij weinig aanwijzingen denkbaar zijn.

Hoewel in het contract staat dat vervanging mogelijk is zonder toestemming van Deliveroo is de mogelijkheid tot vervanging in de praktijk van weinig betekenis. Pas als een dienst is toegewezen ontstaat de arbeid en aangezien de maaltijd snel moet worden afgeleverd zal er geen behoefte en tijd bestaan om een vervanger te regelen. Daarnaast is het onmogelijk om een nieuwe vervanger te regelen aangezien deze eerst een geldig legitimatiebewijs en een bewijs van het recht in Nederland te mogen werken moet verstrekken. De enige reden om vervanging te willen regelen is om te voorkomen dat de bezorger daalt in de ranking of omdat de bezorger anders bonusmogelijkheden kwijtraak. Dit duidt op een gezagsverhouding. Bovendien heeft Deliveroo invloed op de vervanger en heeft Deliveroo middels de systemen eveneens invloed op de vervanger terwijl de bezorger hier buiten beeld is.

Hoewel door de technologische mogelijkheden sprake is van een grote vrijheid ten aanzien van de beschikbaarheid voor arbeid past dit binnen het karakter van een arbeidsovereenkomst. Het kiezen van tijdstippen om te werken is te vergelijken met het ruilen van diensten in vastgelegde roosters. Daarnaast is het aanmelden voor een dienst noodzakelijk om te werken en betekent het aanmelden niet dat er direct werk voorhanden is. Deliveroo moet de dienst toewijzen. De systemen en de prestatiecriteria die Deliveroo hanteert maken de vrijheid om diensten te weigeren kleiner dan de contracten suggereren.

Verder is weinig ruimte om over het tarief te onderhandelen en is er volgens de kantonrechter ondanks de wijziging in de vergoeding en de wisselende vergoeding nog steeds sprake van loon. Dat de bezorgers ook voor concurrenten mogen werken betekent niet dat geen sprake van een arbeidsovereenkomst kan zijn. Verder presenteren de bezorgers zich niet als zelfstandige met een eigen bedrijf.

De rechter oordeelt dat ‘de afhankelijkheid van Deliveroo zwaarder weegt dan de zelfstandigheid van de bezorger’. Het gaat volgens deze rechter dus om arbeid in dienstbetrekking en een werknemer. Dit in tegenstelling tot de andere rechter die oordeelde dat sprake was van zelfstandige arbeid. Het is nog maar de vraag hoe deze kwestie in de toekomst beoordeeld zal worden. Wij houden u op de hoogte.

ECLI:NL:RBAMS:2019:198