Eindelijk! Eindelijk gaat minister Asscher schijnconstructies aanpakken. Zo wordt niet alleen de werkgever, maar ook de opdrachtgever aansprakelijk voor het betalen van het cao-loon aan een werknemer. Op deze manier kunnen opdrachtgevers en aannemers worden aangepakt die weten, of (zouden) moeten weten, dat de werknemer niet voldoende betaald krijgt.
Heb jij dat ook? Dat jouw team niet de kwaliteit levert die je van ze verlangt? Voor jou is het klontjes klaar: alles moet perfect in orde zijn. Staat het laatste puntje niet op de i? Dan ga jij net zo lang door tot die punt er wél staat.
Wanneer je op een andere manier naar werknemers gaat kijken, dus het ‘oude denken’ in structuren, procedures en systemen los laat, dan kom je al gauw tot de ontdekking dat een cao een grote belemmering kan vormen. Cao’s zijn namelijk helemaal niet met de tijd meegegaan. In de loop van der tijd zijn er in de uitpuilende boekwerken allemaal bepalingen opgenomen, die beperkingen opleggen aan de vrijheid van zowel werknemer als werkgever.
Medewerkers beginnen de pijn van de economische crisis steeds meer in hun portemonnee te voelen. Als gevolg daarvan zien we een toename van de schade door interne diefstal, die mede in de hand wordt gewerkt doordat werkgevers bezuinigen op kostenposten als beveiliging en interne controles. In die zin is het belangrijk om nogmaals te wijzen op de mogelijkheid om de kosten voor onderzoek naar interne diefstal op de dader te verhalen aan de hand van onder ander de volgende uitspraak:
Heeft u dat ook wel eens? U mijmert over hoe de wereld er anders uit zou kunnen zien. Wat nu als…? We krijgen er nooit antwoord op en moeten maar hopen dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Ik zit ook wel eens te mijmeren. En dan zelfs over mijn vakgebied. Ik hoor u denken “is dat wel gezond?” Ja hoor, over mij hoeft u zich geen zorgen te maken. Laatst mijmerde ik over de werkkostenregeling, de WKR.
Na een ontslag op staande voet wegens liegen komt een medewerker met verklaringen van het UWV en een psycholoog inhoudende dat hij een burn out heeft. De vraag is in hoeverre de symptomen daarvan een rol speelden bij zijn leugenachtige verklaringen, en of de werknemer wel zodanig verwijt kan worden gemaakt dat sprake is van een dringende reden voor ontslag.
De voorgenomen hervorming van het ontslagrecht gaat waarschijnlijk al in op 1 juli 2015 in. Een half jaar eerder dan in het Sociaal Akkoord tussen sociale partners en kabinet op 11 april 2013 was afgesproken. De preventieve toets voor ontslag blijft gehandhaafd. Ook blijven twee routes voor ontslag bestaan, waarbij de reden van het ontslag straks de route bepaalt.
Een arbeidscontract van bijvoorbeeld 5 jaar, is dat nou nog een flexibel contract of is dat bijna hetzelfde als een vast contract? Of is het zelfs beter om iedereen een contract met een einddatum te geven, om de arbeidsmobiliteit te bevorderen?
De premiepensioeninstelling (PPI) is geaccepteerd als nieuwe aanbieder op de pensioenmarkt, al bestaat er soms nog koudwatervrees. De weerstand komt met name voort uit onbekendheid van de mogelijkheden van de PPI én van beschikbare premieregelingen. Hierdoor zijn PPI-mythes ontstaan. Wat zijn deze mythes en wat is het ware verhaal?
Voor een werkgever heeft een bedrijfstak-CAO en zeker een ondernemings-CAO als het goed is niet veel onverwachte gevolgen. Anders kan dit zijn met een CAO die voor een werkgever alleen geldt als die algemeen verbindend verklaard is (AVV). Dan kunnen er verdergaande rechten en plichten gelden en kunnen werknemers zich na afloop van een AVV-periode soms nog beroepen op in die AVV-periode verkregen rechten.
