In een zaak die diende voor Hof Amsterdam was een ex-werknemer van een Nederlands bedrijf van mening dat een deel van de vergoedingen die hij ontving in verband met een nakomend non-concurrentiebeding niet was belast in Nederland. De compensatie werd door de werkgever aan hem in termijnen overgemaakt.
De ex-werknemer ontving de eerste toen hij nog in Nederland woonde. De tweede termijn ontving hij toen hij was geëmigreerd naar een niet-verdragsland waar hij belastingplichtig was geworden. De man was de mening toegedaan dat de termijn een vergoeding was voor het nalaten van activiteiten gedurende een zekere periode en omdat dit nalaten plaatsvond in het buitenland, was er volgens hem geen verband tussen de vergoeding en activiteiten die plaatsvonden in Nederland. De Nederlandse belastingdienst had hem daarom niet mogen belasten.
Het hof verwierp dit standpunt. De rechter wees de man erop dat de werkgever met het non-concurrentiebeding wilde voorkomen dat hij de bij hem opgedane kennis zou inzetten bij concurrenten. De rechter oordeelde dat de dienstbetrekking de bron was van de vergoeding. Nadat het hof constateerde dat de dienstbetrekking voor een groot deel was vervuld in Nederland, mocht de belastingdienst heffen over het corresponderende deel van de vergoeding.
Tip
Leer in één ochtend hoe je als HR-professional effectief omgaat met de juridische en fiscale uitdagingen bij het inhuren van zzp’ers. Na deze training weet je wanneer een medewerker echt als zzp’er kwalificeert. Je krijgt ook inzicht in de aanpak van de Belastingdienst, die vanaf 1 januari 2025 weer gaat handhaven op arbeidsrelaties voor loonheffingen.
