Afgelopen jaar las ik regelmatig over faillissementen in de retail. Op de lijst van berichten die voorbij kwamen staan onder andere MS Mode, Mitra, McGregor, Scheer & Foppen, La Ligna, Paradigit en Foto Klein. Sommigen daarvan hebben, al dan niet in afgeslankte vorm, een doorstart gemaakt. Het rijtje van 2015 is misschien nog wel indrukwekkender, omdat daar ook V&D in staat. Feit is dat het aanzien van winkelstraten ingrijpend veranderd is.
Vraag ik me toch af hoe lang het nog duurt voor deze trend overslaat naar het onderwijs? Wanneer gaan studenten zich massaal terugtrekken uit de gebouwen waar onderwijs wordt verzorgd? Een belangrijk deel van hun leven speelt zich toch al online af. Waarom zou dat dan ook niet voor hun studie kunnen gelden? Ik zie de uitgestorven campussen al voor me.
In hoeverre weegt het bijwonen van een hoorcollege nog op tegen het bekijken van de video hiervan op YouTube? Die kan ik tenminste wel stopzetten als ik zin heb in een kop koffie of even naar de wc moet. Natuurlijk is de pauze is een stuk gezelliger met zijn allen, maar om alleen daarvoor naar school te rijden…
Is het online zetten van de video’s van colleges en het aanbieden van wat eLearning modules dan voldoende om het tij te keren? Ik ben bang van niet. Want buiten de onderwijswereld gaat de ‘Digital Transformation’ onverminderd snel door. En daar hebben studenten dagelijks mee te maken. Ze weten dus wat er allemaal mogelijk is. Maar waarom speelt het onderwijs daar dan niet op in?
Als ik op Internet surf krijg ik advertenties te zien die op mijn belevingswereld zijn afgestemd – of in ieder geval aanhaken op onderwerpen waar ik recent naar gezocht heb. Facebook lijkt precies te weten wie ik ben, wat ik gedaan heb en waarin ik geïnteresseerd ben. Als ik online iets koop, kan ik advies krijgen van een expert, met wie gelijk in gesprek kan gaan.
Hoe komt het dan dat als ik een cursus of training volg, de systemen die ik hiervoor moet gebruiken niets van mij lijken te weten. Soms vragen ze me zelfs om een profiel aan te maken. Alsof die gegevens niet van mijn LinkedIn of Facebook pagina zouden kunnen komen. Dan zouden ze gelijk weten wie ik ben, wat ik al weet en waarin ik nog meer geïnteresseerd ben. En voor hulp bij het bestuderen moet ik zelfs wachten op het volgende college. Eerder is er niemand beschikbaar.
Om te voorkomen dat studenten het traditionele onderwijs de rug toe keren, mag de kloof tussen het onderwijs en de moderne digitale wereld niet groter worden. Ik roep het onderwijs dan ook op om in actie te komen. Maak gebruik van de technieken die voor de studenten al gemeengoed zijn. Zolang techniek niet als gadget wordt ingezet, maar ten goede komt van hun studie, krijg je de handen hiervoor zeker op elkaar. Bijkomend voordeel is dat ook de aansluiting met het bedrijfsleven wordt verbeterd. Op die manier voorkomen we dat op het faillissementenlijstje van 2017 de eerste onderwijsinstelling een feit is.
